Jest to raczej wyuczony wcześniej nawyk albo ograniczenie prawidłowego funkcjonowania mózgu powstałe na skutek mechanicznego uszkodzenia – którego sam narcyz też jest ofiarą. Nie próbuję w ten sposób usprawiedliwiać jego zachowania, zwracam tylko uwagę na to, że bycie narcyzem jest równie pełne cierpienia, jak bycie z narcyzem.

Kobieta jest własnością psychopaty, on nie chce się nią dzielić z kimkolwiek, oczekuje od niej ciągłego zainteresowania. Zwykle próbuje uzależnić ją od siebie – mówi Andrzej Cichocki, prawnik, life coach i trener biznesu. Renata Kim: Kim jest narcystyczny psychopata? Andrzej Cichocki: To zwykle osoba inteligentna, bardzo elokwentna, o dużym uroku osobistym, co oczywiście powoduje, że łatwo nawiązuje kontakty. Zawsze musi brylować i być na pierwszym planie. Takie osoby zawsze mają zawyżoną samoocenę – ale tę cechę nie zawsze rozpoznajemy od początku, z reguły potrzebujemy trochę czasu. Taki człowiek z łatwością kłamie i manipuluje innymi, oczywiście bez jakichkolwiek wyrzutów sumienia. Nie potrafi odczuwać emocji innych osób, ma zerową empatię. Jest impulsywny i słabo kontroluje emocje. Dla psychopaty nie istnieją żadne autorytety poza nim samym, nie przestrzega żadnych reguł. Potrzebuje adrenaliny i agresji – to między innymi go napędza. No i nie czuje żadnej odpowiedzialności za swoje reakcje, czyny. Liczy się tylko on. Nie każdy narcyz stosuje przemoc fizyczną i choć nie chcę się wdawać w spory, co jest gorsze, przemoc fizyczna, czy emocjonalna, trzeba pamiętać, że nie każdą przemoc da się udowodnić. Szukając informacji i różnorodnych odpowiedzi, przeczytałam i przetłumaczyłam na ten temat w sumie chyba już setki artykułów i książek. Narcyzm (osobowość narcystyczna) wyróżnia się przeświadczeniem o własnej wyjątkowości i posiadaniu ogromnych możliwości w połączeniu z brakiem empatii i aroganckim podejściem do innych ludzi. Pacjenci, którzy zmagają się z narcyzmem, doświadczają również i innych problemów – bardzo łatwo jest ich urazić, przez co mogą oni drastycznie kończyć różne swoje znajomości z innymi ludźmi. Osobowość narcystyczna to poważny problem – jakie są jego przyczyny, jak sobie z nim radzić i czy jest możliwe leczenie narcyzmu? Osobowość narcystyczna jest trudna do leczenia - osoby ją posiadające zazwyczaj nie uważają, że potrzeba im jakiejkolwiek pomocy. Spis treściNarcyzm - charakterystykaNarcyzm: przyczynyNarcyzm - objawyOsobowość narcystyczna: rozpoznawanieNarcyzm - jak sobie z nim radzić?Czy leczenie narcyzmu jest skuteczne? Narcyzm - charakterystyka Narcyzm (osobowość narcystyczna), podobnie jak inne rodzaje zaburzeń osobowości, stanowi trudny problem diagnostyczny. Związane z nimi bywa bowiem chociażby to, że czasami ciężko jest odróżnić, czy np. występowanie u danego człowieka teatralnych zachowań stanowi po prostu jego cechę charakteru, czy też może jest to jednak związane z tym, że osoba taka boryka się z histrionicznym zaburzeniem osobowości. Pewne zaburzenia osobowości rozpoznać jest łatwiej, inne trudniej – z pierwszą z wymienionych sytuacji mamy do czynienia w przypadku dość charakterystycznego problemu, którym jest właśnie osobowość narcystyczna. Narcyzm jest pojęciem stosunkowo dobrze znanym, skąd jednak wziął się ten termin? Otóż wywodzi się on z mitologii greckiej i jednego z jej bohaterów - Narcyza właśnie. Bohater ten zakochał się w człowieku, którego to widział w tafli jeziora. Narcyz początkowo nie zdawał sobie sprawy, że żywi uczucia do swojego własnego odbicia. Kiedy sobie to uświadomił… umarł z żalu związanego z tym, że zakochał się on w kimś, kto poza widzianym przez niego odbiciem nie istnieje. To właśnie od wspomnianego wyżej mitu wziął się termin osobowość narcystyczna. Tego rodzaju zaburzenia osobowości typowo mają początek w wieku dorastania (należy jednak podkreślić to, że pewne cechy narcyzmu mogą przejściowo pojawiać się u nastolatków, a później – całkowicie samoistnie – zanikać). Dokładna częstość występowania osobowości narcystycznej nie jest znana, według dostępnych statystyk szacowane jest, że tego rodzajem zaburzeniami osobowości obarczonych jest od 0,5 do 1% ludzkości. Depresja - choroba śmiertelna Narcyzm: przyczyny Przyczyn występowania narcyzmu nie udało się do dziś jednoznacznie określić. Obecnie najpopularniejsza jest teoria, według której wpływ na rozwój tego problemu ma łączne działanie takich czynników, jak obciążenia genetyczne, problemy związane z procesem wychowawczym, a także różne czynniki środowiskowe. O udziale genów w rozwoju narcystycznych zaburzeń osobowości przekonać może to, że osoby, w których rodzinach ktoś borykał się z tym problemem, same znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia osobowości narcystycznej. Jeżeli chodzi o wpływ wychowania na ryzyku wystąpienia u człowieka osobowości narcystycznej, to tutaj zależność zdecydowanie jest bardziej skomplikowana. Otóż sprzyjać wystąpieniu narcystycznych zaburzeń osobowości mogą zasadniczo zachowania rodziców, które zaliczyć można do dwóch, całkowicie odmiennych od siebie, biegunów. Problem występuje bowiem ze zwiększoną częstością u dzieci, których rodzice są nieczuli i nie poświęcają potomkowi wystarczającej ilości uwagi. Osobowości narcystycznej sprzyjają jednak również i nadmierne kontrolowanie dziecka oraz przesadne skupianie na nim uwagi. Problem może także pojawiać się ze zwiększoną częstością u tych dzieci, których rodzice wyjątkowo zachwycają się jakimiś ich talentami (np. zdolnością do śpiewu). Jeszcze innym zjawiskiem, które może być prezentowane przez rodziców i może sprzyjać rozwojowi osobowości narcystycznej, jest nadmierne krytykowanie dziecka przez jego opiekunów. Podczas wspominania o tym, co może prowadzić do narcyzmu, wymienione zostały również i czynniki środowiskowe. Do grupy takich problemów zalicza się różne zdarzenia, które mają wyjątkowy negatywny wpływ na ludzką psychikę – mowa tutaj np. o zostaniu ofiarą gwałtu, doświadczeniu jakiegokolwiek innego traumatycznego wydarzenia czy o prześladowaniu ze strony rówieśników. Narcyzm - objawy Pacjenci, u których istnieją narcystyczne zaburzenia osobowości – jak się łatwo można domyślić – skoncentrowani są na swoim własnym "ja". Uważają się za ludzi najważniejszych, wyjątkowo utalentowanych i mających specjalne przywileje. Ogólnie już taki krótki opis przedstawia istotę osobowości narcystycznej, u ludzi z tym zaburzeniem występuje jednak jeszcze wiele innych problemów, takich jak: poczucie wyższości nad innymi ludźmi (szczególnie w stosunku do osób np. mniej zamożnych czy o gorszej pozycji społecznej); wykorzystywanie innych tylko po to, aby osiągać swoje cele; brak zdolności do samokrytyki, powiązany z tym, że pacjenci z osobowością narcystyczną bardzo często odczuwają się zranione przez innych ludzi; oczekiwanie, że inni ludzie – nawet bezwolnie – będą wypełniać polecenia narcyza; problemy z wykazywaniem empatii w stosunku co do innych ludzi; trudności z utrzymywaniem relacji międzyludzkich – pacjent z narcystycznym zaburzeniem osobowości może – po nawet bardzo błahym wydarzeniu – odczuwać się na tyle zraniony, aby uznać za zasadne zerwanie wieloletniej nawet przyjaźni; zazdrość (często nieuzasadniona) w stosunku do innych ludzi, ich pozycji czy majątku; oczekiwanie, że inni ludzie będą wręcz wielbić pacjenta z narcyzmem; arogancja i wyniosłość w kontaktach międzyludzkich. Opisane wyżej cechy osobowości narcystycznej pochodzą z charakterystyki tego problemu widniejącej w amerykańskiej klasyfikacji psychiatrycznej DSM. W innej powszechnie stosowanej klasyfikacji (obowiązującej w Polsce), czyli w ICD-10, narcystyczne zaburzenia osobowości nie są wyodrębnione jako osobny rodzaj zaburzeń osobowości, a znajdują się one w grupie tzw. innych określonych zaburzeń osobowości. Patrząc na charakterystykę narcyzmu, można dość łatwo wysnuć wniosek, że zaburzenia te w znaczący sposób wpływają na codzienne funkcjonowanie pacjentów. Podkreślić jednak należy, że pacjenci z osobowości narcystyczną – częściej niż osoby z populacji ogólnej – doświadczają również i innych problemów z zakresu psychiatrii. Dość często z narcystycznym zaburzeniem osobowości współistnieją np. zaburzenia depresyjne. Innymi problemami, które również często współwystępują z osobowością narcystyczną, są: tendencja do nadużywania substancji psychoaktywnych; choroba afektywna dwubiegunowa; zaburzenia odżywiania; cechy innych zaburzeń osobowości (np. osobowości histrionicznej, borderline czy antysocjalnej). Osobowość narcystyczna: rozpoznawanie W rozpoznawaniu osobowości narcystycznej wykorzystanie znajduje przede wszystkim stwierdzenie u pacjenta typowych dla tego problemu cech osobowości. W diagnostyce zaburzeń osobowości niebagatelną rolę odgrywają jednak i testy psychologiczne. Istotne jest to, aby dokonane zostało różnicowanie osobowości narcystycznej z innymi rodzajami zaburzeń osobowości – przede wszystkim dotyczy to tych zaburzeń osobowości, które zostały wymienione powyżej. Przy podejrzeniu, że pacjent boryka się z narcystycznym zaburzeniem osobowości, konieczne jest również wykluczenie tego, że zachowania pacjenta wynikają nie z istnienia u niego zaburzeń osobowości, a tak naprawdę związane są one z całkowicie innymi zaburzeniami psychicznymi. Wykluczyć należy np. zmiany zachowania związane ze stosowaniem substancji psychoaktywnych. Narcyzm - jak sobie z nim radzić? W leczeniu osobowości narcystycznej pierwszorzędową rolę odgrywa psychoterapia. Pomóc pacjentom z tym problemem mogą różne rodzaje psychoterapii. Najczęściej w przypadku tego problemu wykorzystywana jest psychoterapia psychodynamiczna. Korzystne efekty można jednak uzyskać również i na drodze terapii poznawczo-behawioralnej, terapii rodzin czy poprzez psychoterapię grupową. Jeżeli zaś chodzi o leczenie farmakologiczne, to zasadniczo nie istnieją leki na narcystyczne zaburzenia osobowości. Owszem, czasami pacjentom z osobowością narcystyczną zalecane jest stosowanie jakichś preparatów, jednakże tak się dzieje wtedy, kiedy współistnieją u nich jakieś inne zaburzenia psychiczne – np. u osób z wyjątkowo obniżonym nastrojem zalecane może im być stosowanie preparatów przeciwdepresyjnych. Czy leczenie narcyzmu jest skuteczne? Leczenie wszystkich zaburzeń osobowości to zasadniczo ciężkie wyzwanie. Nierzadko ciężko jest osiągnąć zadowalające efekty terapii, jednakże systematyczne korzystanie z leczenia i dobra współpraca z terapeutą mogą w zdecydowanym stopniu poprawić codzienne funkcjonowanie pacjentów. W przypadku osobowości narcystycznej pojawia się jednak pewien szczególny problem – niewielu pacjentów tak naprawdę ma wrażenie, że potrzebna jest im w ogóle jakaś terapia. Taki stan rzeczy może prowadzić do znacznych trudności związanych z leczeniem narcystycznych zaburzeń osobowości. Przecież skoro dany człowiek nie odczuwa tego, że jest mu potrzebne leczenie, to dlaczego miałby chcieć z niej korzystać? Tutaj zaznacza się rola bliskich pacjenta z osobowością narcystyczną – wspieranie takiej osoby i zachęcanie jej do skorzystania z pomocy psychoterapeutycznej zdecydowanie może doprowadzić do tego, że pacjent rzeczywiście podejmie się leczenia, które pozwoli funkcjonować lepiej zarówno jemu samemu, jak i jemu wraz z jego otoczeniem. Czytaj też: Osobowość chwiejna emocjonalnie: typy impulsywny i borderline. Przyczyny, objawy, leczenie Osobowość anankastyczna: objawy, przyczyny i leczenie Metody leczenia zaburzeń osobowości Osobowość: od czego zależy? Teorie osobowości Zazdrość wobec innych lub poczucie, że ktoś im zazdrości. Osoby narcystyczne niechętnie słuchają i odnoszą się do sukcesów innych ludzi. Istnieje ryzyko, że będą umniejszać cudzym zasługom czy wypowiadać się o nich w nieprzyjemny sposób. Narcyz ma poczucie, że to on bardziej zasługuje na sukces, gdyż to on jest wyjątkowy. Relacja z narcyzem Mężczyźni – narcyzy przyciągają do siebie kobiety jak magnes; bez większego wysiłku okręcają je sobie wokół palca. Zakochana ofiara nawet nie spostrzeże, kiedy wpadnie w jego sidła. Siła narcyza leży w jego wystudiowanej pewności siebie, imponuje on szarmanckim zachowaniem oraz przekonaniem o własnej wartości. Żaden facet o osobowości narcystycznej nie powie ci nigdy, że coś zepsuł; nie usłyszysz od niego także, że zawdzięcza on swoją posadę komuś innemu. Narcyz osiąga wszystko sam – a przynajmniej święcie w to wierzy i pragnie byś i ty w to uwierzyła. Początek relacji z mężczyzną-narcyzem wygląda zawsze tak samo. Facet, którego poznajesz jest z początku czarujący, imponuje ci swoją pewnością siebie i tym, że jest taki… seksowny. Uwielbiasz spędzać z nim czas, wsłuchujesz się w każde jego słowo, jakby było objawieniem. Nie jesteś w stanie oderwać wzroku od jego uśmiechu albo oczu. Jeżeli poczujesz, że nie jesteś już w stanie nie myśleć o nim – to znaczy, że wpadłaś. A on właśnie na to czeka… Od tej chwili wasza relacja zaczyna się zmieniać. Zacznie tobą manipulować, tak, że wkrótce nie będzie już wiedziała, co jest prawdą, a co fałszem. Przygotuj się na warunki, które on będzie stawiał przed każdym waszym spotkaniem. Na początku mogą być niewinne, ale nie daj się temu zwieść. Jeżeli je zaczniesz spełniać, a nie będziesz miała świadomości, że to jest pewien rodzaj gry, to będziesz na przegranej pozycji. Cała gra toczyć się będzie o twoją rolę w tym związku. Najczęściej jednak kobieta-ofiara początkowo nie dostrzega intencji narcyza, poddaje mu się całkowicie. Wierzy w jego każde słowo, spełnia jego zachcianki, oddaje mu się w pełni. Po pewnym czasie coś zaczyna się psuć, ona nie wie co. Przecież było tak nam tak dobrze… to, co się nagle zmieniło? A zasada jest prosta: Im bardziej Tobie będzie zależało na nim, tym mniej jemu będzie zależało na waszym związku. Oczywiście on nie da tobie tak szybko poznać, jaki jest tak naprawdę. Gra będzie się toczyła. On cię będzie oszukiwał, ty będziesz się z nim kłóciła, a potem godziła. Ta huśtawka jednak w końcu skończy się, ale nie będzie to twoją zasługą. Narcyz jest w związku z kobietą dopóki tego sam chce. On z pewnością nie będzie zmuszał siebie to spotkań z Tobą, jeżeli uzna, że wasza relacja nie jest mu w stanie przynieść już żadnych korzyści. Po prostu ją zerwie. Wtedy przekonasz się dopiero, jakim on był draniem. No cóż…będzie niestety już za późno na naprawienie szkód, których dokonał w twoim sercu. On będzie żył nadal, szczęśliwy i pewny siebie i swojej wyjątkowości, podczas gdy ty będziesz się zastanawiała: co takiego zrobiłaś, że wasz cudowny związek rozpadł się; dlaczego on okazał się daleki od ideału itp. Wizja ta raczej nie nastraja zbyt optymistycznie, dlatego już teraz dowiedz się, jak unikać mężczyzn-narcyzów. Najważniejsze to, by wiedzieć: po czym można ich rozpoznać? Kim jesteś, narcyzie? Termin „narcyzm” bierze swój początek z greckiego mitu, opowiadającego historię niezwykle pięknego młodzieńca, który zakochał się we własnym odbiciu. Jedni podczas interpretacji tego mitu skupiają się przede wszystkim na egocentryzmie postaci Narcyza, który zgodnie z opowieścią został ukarany przez bogów za to, że wykorzystał, oszukał a następnie porzucił nimfę Echo. Kara nałożona na niego była okrutna – zakochał się on we własnym odbiciu, które ujrzał w rzece; ponieważ nie był w stanie oderwać od niego oczu, umarł z pragnienia i głodu. W tym miejscu wyrósł później kwiat, który do dziś zwiemy narcyzem. Mężczyzna-narcyz nie liczy się z uczuciami drugiego człowieka, dla niego każda relacja jest formą dowartościowania własnej osoby. Zadaje się tylko z takimi osobami, które w danym momencie są mu potrzebne. Związek z narcyzem jest jednostronny: to Ty dajesz, On tylko bierze, choć początkowo może ci się wydawać, że jest inaczej. Z czasem jednak przekonasz się, że relacja ta jest dla ciebie wyniszczająca, że wymaga od ciebie zbyt dużo energii. To trzeba zapamiętać – Narcyz kocha tylko i wyłącznie siebie, nie uda ci się tego zmienić! Inni badacze dostrzegają w postaci młodzieńca jeszcze inne ważne cechy, które bardzo wiele mówią o osobowości narcystycznej. Zwracają oni mianowicie uwagę na nieumiejętność budowania relacji przez te osoby z innymi ludźmi. W dużej mierze wynika to oczywiści z ich postawy egocentrycznej, ale także i rzeczywistego poczucia niższości. Narcyz jest wiecznym aktorem, on żywi się emocjami i reakcjami publiczności, czyli każdej osoby, którą napotyka na swojej drodze. Osoba ta przez cały czas poszukuje potwierdzenia swojej wielkości i wyjątkowości, a tylko drugi człowiek może mu ją dać. Nie jest więc tak, że narcyz sam z siebie czuje się niesamowity i cudowny, on ciągle szuka potwierdzenia tego w oczach Innego. To musisz zapamiętać! A teraz przeczytaj poniższą listę cech, która odnosi się do mężczyzny-narcyza. Jeżeli dostrzegasz na niej cechy, które ma twój obecny partner, to uciekaj od niego jak najprędzej, zanim on ciebie porzuci i pozostawi ze smutnym pytanie: „a co ja takiego zrobiłam?”. Przeczytaj też: Kryzys - przegadać czy przemilczeć Oto cechy człowieka, który ma osobowość narcystyczną: Niesamowicie pewny siebie (uważa, że wszystko zawdzięcza wyłącznie sobie). Szarmancki, nastawiony na flirt (z pewnością na pierwszych spotkaniach z tobą będzie zachowywał się jak dżentelmen, będzie czarujący i ujmujący). Lubi mówić o sobie (a w sumie to każda wasza rozmowa dotyczy jego osoby). Ma bardzo dobrą opinię na własny temat (z pewnością zasypie cię opowieściami na temat swoich sukcesów zawodowych). Jest niesamowicie ambitny (tak, że aż zechcesz spytać: a jest coś, czego byś nie chciał zrobić?). Jego relacje z byłymi partnerkami są mocno napięte albo w ogóle ich nie ma (Narcyz raczej nie utrzymuje kontaktu z partnerką, którą porzucił. Bo i po co? Przecież nie jest mu już ona do niczego potrzebna. A po drugie – mało która jego eks chciałaby go spotkać ponownie, po tym, co jej zafundował). Ekstrawagancki (lubi się popisywać, czy to super ubraniami, czy też wypasiona bryką; uważajcie także na motocyklistów). Towarzyski (cieszy się zwykle dużą popularnością, gdyż umie sobie zjednywać ludzi; krótko mówiąc – dobrze jest go znać, szczególnie w niektórych kręgach; nie znaczy to jednak, że jest lubiany). Przedmiotowo traktuje innych ludzi (przysłuchaj się, jak mówi o innych – o swoich przyjaciołach czy rodzinie; jeżeli patrzy na nich z góry, często ich krytykuje, to zły znak) Zobacz też: Zdradził - i co teraz A teraz weź głęboki oddech i podejmij właściwą decyzję. Jeżeli jesteś w związku z narcyzem, lepiej go zakończyć niż próbować zmienić to, czego zmienić się nie da. Jeżeli do tej pory nie spotkałaś jeszcze na swojej drodze narcyza, to spróbuj zapamiętać tę krótką listę, by uniknąć w przyszłości bólu związanego ze związkiem z tego typu mężczyzną. Napisze krotko.Zostalam zdradzona 3 lata temu.Do tej pory walczylam o ten zwiazek,bo to kupa lat(30) .Dzisiaj juz wiem,ze to były stracone lata,bo podczas tej walki dowiedzialam sie,że zyłam z narcyzem,ktory sie nigdy nie zmieni.Chcialabym definitywnie zakonczyć ten zwiazek,ale boje sie tego koszmaru,ktory niesie sprawa rozwodowa.Mam krotkie pytanie.Czy ktoś może udzielić mi jakichś Narcyzy - podział na grupy Kwiaty narcyzów zbudowane są zwykle z 6 listków okwiatu, nazywanych płatkami, oraz charakterystycznego przykoronka (trąbki), chroniącego organy rozrodcze roślin (pręciki i słupek) przed uszkodzeniem. Mimo to kwiaty poszczególnych odmian mogą wyraźnie różnić się miedzy sobą wielkością, kształtem oraz barwą płatków i przykoronka (np. żółte, kremowe, różowe, pomarańczowe i dwubarwne). Na pędzie mogą też rozwijać się pojedynczo lub po kilka. Ogromna i stale rosnąca liczba odmian narcyzów (obecnie ponad 10 tysięcy), skłoniła hodowców do stworzenia klasyfikacji roślin w oparciu o budowę i wygląd ich kwiatów. Przyjęto podział narcyzów na 12 grup, z których każda skupia po kilkadziesiąt różnych odmian. Grupa 1. Narcyzy trąbkowe - to jedna z najpopularniejszych grup, duże kwiaty charakteryzują się dłuższym od płatków przykoronkiem w kształcie trąbki oraz dużymi, pojedynczymi płatkami. Na pędzie umieszczone są pojedynczo i prezentują się bardzo okazale. W grupie znajdują się odmiany o różnej barwie kwiatów, dlatego rośliny podzielono dodatkowo na cztery podgrupy: a) odmiany o kolorowych płatkach i kolorowym, ale ciemniejszym od płatków przykoronku, b) odmiany o białych płatkach i kolorowym przykoronku, c) odmiany o białych płatkach i białym przykoronku, d) odmiany o różnej barwie płatków i przykoronka. Grupa 2. Druga najpopularniejsza grupa narcyzów to narcyzy wielkoprzykoronkowe, które mają podobną budowę kwiatów jak narcyzy trąbkowe, ale krótszy przykoronek (dłuższy od płatków o 1/3). W tej grupie również rozróżnia się takie same podgrupy odmian, jak u narcyzów trąbkowych. Grupa 3. Dość popularnymi narcyzami są także narcyzy o małym przykoronku. Ich kwiaty umieszczone są na pędzie pojedynczo lub po kilka i mają podobną budowę do kwiatów z dwóch poprzednich grup z tą różnicą, że przykoronek jest u nich mocno zredukowany i nie przekracza zwykle 1/3 długości płatków. Narcyzy o małym przykoronku także dzielą się na cztery podgrupy w zależności od barwy kwiatów. Grupa 4. Kolejną cenioną grupą narcyzów są narcyzy pełne, których kwiaty charakteryzują się większą niż zwykle liczbą płatków i podzielonym przykoronkiem. Kwiaty są też zwykle duże i umieszczone na pędzie pojedynczo. Grupa 5. Mieszańce triandrus, o kwiatach nieco mniejszych niż u poprzednich grup i osadzonych na pędzie po kilka. Ich płatki są zwykle odgięte do tyłu, a przykoronek jest krótszy niż płatki. Kwiaty wyrastają ze szczytu pędu na długich ogonkach i przewieszają się do dołu. W tej grupie wyróżnia się dwie podgrupy kwiatów o przykoronku dłuższym niż 2/3 długości płatków oraz o przykoronku krótszym niż 2/3 długości płatków. Grupa 6. Mieszańce cyclamineus o kwiatach dość dużych, osadzonych na pędzie pojedynczo. Ich charakterystyczną cechą jest długi, wąski przykoronek i mocno odgięte do tyłu płatki. Rośliny dzielą się na podobne podgrupy jak mieszańce triandrus. Grupa 7. Mieszańce jonquilla o kwiatach intensywnie pachnących, posiadających małe przykoronki i większe od nich płatki. Ponieważ nie są duże, na szczycie pędu rozwijają się po kilka (2-6 szt.). Odmiany należące do tej grupy mają bardzo charakterystyczne, wąskie liście i - podobnie jak mieszańce triandrus - podzielone są na dwie podgrupy. Grupa 8. Mieszańce tazetta, do których należą rośliny o mocno pachnących kwiatach, zebranych na szczycie pędu po kilka lub nawet kilkanaście sztuk. Rośliny mają mocne, grube pędy i szerokie liście oraz kwiaty o szerokich, zaokrąglonych płatkach i małych przykoronkach. W zależności od wielkości kwiatów, odmiany w tej grupie dzieli się dodatkowo na drobnokwiatowe (do 20 na pędzie) i wielkokwiatowe (2-6 na pędzie). Grupa 9. Mieszańce poeticus. Ich cechą charakterystyczną są duże kwiaty o czysto białych płatkach oraz krótkim, płaskim, kontrastowo ubarwionym przykoronku. Kwiaty są też zwykle mocno pachnące i osadzone na pędzie pojedynczo. Grupa 10. Narcyzy o rozszczepionym przykoronku o kwiatach z dużym, rozłożystym, mocno postrzępionym i rozczepionym prawie do połowy długości przykoronku, zbliżonym rozmiarem do wielkości płatków. Grupa 11. Narcyzy dzikie i botaniczne, do których zalicza się rośliny spotykane głównie w naturze i rzadko uprawiane w ogrodach. Wiele z nich to protoplaści licznych odmian ozdobnych, uprawianych w ogrodach. Grupa 12. Ostatnia grupa narcyzów to inne gatunki i odmiany, czyli rośliny, których nie da się zaklasyfikować do żadnej z wyżej wymienionych grup. Tekst: Katarzyna Józefowicz
Wiele osób, jeśli miałoby wskazać cechy charakterystyczne dla osoby o naturze narcystycznej, wymieniłoby zapewne potrzebę bycia w centrum uwagi, manipulowanie ludźmi w celu osiągnięcia zysku czy brak empatii. Okazuje się jednak, że narcyz niejedno ma oblicze i mogą wyróżniać go rzeczy zupełnie nieoczywiste. Osoby z tym zaburzeniem najłatwiej rozpoznać po tym, w jaki sposób
Po przekwitnięciu narcyzy nie wyglądają atrakcyjnie Narcyzy to jedne z najpopularniejszych roślin cebulowych kwitnących wiosną. Żółte lub białe kwiaty narcyzów pięknie zdobią wiosenne ogrody. Dowiedz się, co zrobić z narcyzami po przekwitnięciu. Narcyzy po kwitnieniu - pielęgnacja. Narcyzy (łac. Narcissus) to jedne z najpiękniejszych roślin cebulowych kwitnących wiosną. Narcyzy znakomicie nadają się do tworzenia rabat i obrzeży, sadzenia na trawnikach. Narcyzy wytwarzają kwiaty w białej, żółtej, pomarańczowej lub żółtej kolorystyce. Aby co roku pokazywały pełnię swojej krasy, po kwitnieniu powinny przejść okres spoczynku. Kiedy wykopywać cebulki narcyzów i jak je przechowywać? Narcyzy najefektowniej wyglądają sadzone w większych grupach. Nadają się do kompozycji jednogatunkowych lub mieszanych. Kwitną od kwietnia do maja. Potem jednak tracą swój ozdobny wygląd. Po dekoracyjnych kwiatach pozostaje kępa długich, równowąskich liści, która po kilku tygodniach również zamiera. Gdy tak się stanie, cebulki narcyzów można wykopać. Taki zabieg znacznie poprawia wygląd roślin, wpływając między innymi na obfitość kwitnienia i zdrowotność roślin. Narcyzy rosnące przez wiele lat na jednym stanowisku po pewnym czasie mogą wytwarzać coraz mniejsze i rzadsze kwiaty. Narcyzy - wykopywanie cebul Cebule narcyzów najczęściej wykopuje się w lipcu (optymalnie pod koniec miesiąca). Zabieg najłatwiej przeprowadzić, jeśli były posadzone w ażurowych koszyczkach. To ułatwia zlokalizowanie roślin i jednocześnie chroni je przed szkodnikami (np. nornicami i turkuciem podjadkiem). Cebule narcyzów po wykopaniu należy oczyścić, przesuszyć, ułożyć np. z skrzynkach z piaskiem i przenieść do ciemnego, przewiewnego, w miarę chłodnego pomieszczenia. Na tym etapie roślinę można rozmnożyć, oddzielając cebulki przybyszowe. Narcyzy - ponowne sadzenie cebulek Cebule narcyzów ponownie sadzi się na początku września. Warto wybierać żyzne, przepuszczalne podłoża. Głębokość sadzenia jest znaczna (10-20 cm w zależności od grupy, gatunku lub odmiany). Narcyzy przykoronkowe z reguły przesadza się co 2 lata, inne mogą rosnąć na jednym stanowisku przez kilka lat. Autor: Narcyzy po kwitnieniu
Co oczywiście nie wyklucza tego, że narcyz będzie oczekiwał od swoich dzieci rzeczy nieosiągalnych. Warto też pamiętać, że każdy z nas jest inny, że każdy z nas będzie inaczej kreował swoje życie. Narcystyczny rodzic czy ojciec, czy to matka nie jest wyrocznią, choć zapewne nie będzie lub nie było łatwo.
Fot: Kzenon / Osobowość narcystyczna objawia się brakiem empatii, przesadnym poczuciem własnej wartości, instrumentalnym traktowaniem innych oraz manipulacją ludźmi. Gdy ma się wątpliwości, czy cierpi się na to zaburzenie, warto zrobić test na bycie narcyzem. Osobowość narcystyczna w związku objawia się egoizmem, brakiem miłości i bezlitosnym wykorzystywaniem partnera. Określenie narcyz wzięło się od mitu o Narcyzie. Gdy młodzieniec zranił uczucia jednej z nimf, bogowie sprawili, że zakochał się w sobie, przez co ciągle patrzył w swoje odbicie w wodzie. Zobacz także: Zaburzenia osobowości - ich rodzaje, objawy i sposoby leczenia Osobowość narcystyczna – cechy Człowiek z osobowością narcystyczną jest zadufany w sobie i myśli, że cały świat kręci się wokół niego. Ma wygórowane zdanie na temat własnych umiejętności i możliwości. Gdy rozmawia się z nim, to odnosi się wrażenie, że poniża innych i deprecjonuje ich cechy. Narcyz ciągle czuje, że musi przewodzić grupą i dominować wszędzie, gdzie się znajduje. Nie ma również żadnych wyrzutów sumienia za krzywdy wyrządzone innym i nigdy nie przeprasza. Traktuje też wszystkich wkoło instrumentalnie, tzn. widzi w ludziach środki do osiągnięcia własnych celów. Zrywa wszystkie kontakty, przyjaźnie i związki, które nie dają mu realnych korzyści. Potrafi zauroczyć innych tylko po to, aby ostatecznie wykorzystać ich. Nawet w relacji z partnerem narcyz ciągle oczekuje czegoś w zamian za pomoc. Nie potrafi być bezinteresowny i szczery. Doskonali techniki manipulacji, ponieważ według niego to jest najlepsza metoda kontaktu z innymi. Ma przerośnięte poczucie własnej wartości i uważa, że należy mu się więcej niż pozostałym ludziom. Nie ma skrupułów przed wykorzystaniem też swojej rodziny, nawet jeśli miałoby się to wiązać dla nich z problemami prawnymi. Jeśli ktoś zaczyna go krytykować, to staje się wściekły i agresywny, traci też nad sobą kontrolę. Uwielbia podrywać i zdobywać nowych partnerów, którymi się chwali znajomym. Myśli o sobie jako o świetnym kochanku i uwodzicielu. Ludzie z osobowością narcystyczną szukają w człowieku słabości, żeby je wykorzystać i zyskać nad nimi przewagę. W drodze do własnego celu nie liczą się z niczyim zdaniem. Często ubierają się ekstrawagancko i wyzywająco, po to aby zwrócić na siebie uwagę. Potrafią wydać ostatnie pieniądze na drogie ubrania i dodatki, ponieważ według nich to świadczy o jakości człowieka. Narcyz dzieli ludzi na lepszych i gorszych. Wszystkich, którzy nie spełniają jego kryteriów, traktuje z niższością, pogardą i brakiem szacunku. Nie widzi nigdy swoich błędów i się do nich nie przyznaje. Zobacz także: Objawy zaburzenia osobowości typu borderline – definicja, przyczyny i leczenie Jak zdiagnozować osobowość narcystyczną? Według Amerykańskiego systemu klasyfikacji psychiatrycznej DSM-IV osobowość narcystyczna to „utrwalony wzorzec poczucia własnej wielkości, potrzeby podziwu ze strony innych i braku empatii, który pojawia się we wczesnej dorosłości i ujawnia się w różnych kontekstach.” Aby stwierdzić to zaburzenie, osoba musi spełnić minimum 5 z następujące kryteriów: przesadne poczucie własnej wartości, fantazje o mocy i wybitnych zdolnościach, przekonania na temat unikatowości, które rozumie tylko sam chory, podziw dla samego siebie, poczucie wyjątkowych uprawnień do podporządkowania sobie innych, traktowanie innych instrumentalnie, częsta zazdrość wobec innych, arogancja i wyniosłość. Zobacz także: Jakie są objawy osobowości histrionicznej? Leczenie, objawy i test Osobowość narcystyczna – test Aby przekonać się, czy jest się osobą narcystyczną, warto zrobić test psychologiczny. Można też go podsunąć komuś, kogo podejrzewa się o to zaburzenie. Poniżej jest przedstawione 16 pytań, na które odpowiada się tylko „tak” (1 punkt) lub „nie” (0 punktów). Lubię występować publicznie. Przez całe życie czułem/am się wyjątkowy/a. Znacznie częściej ja odrzucam od siebie innych niż oni odtrącają mnie. Często nie rozumiem zachowań i reakcji innych. Wiele osób zazdrości mi mojego życia i cieszy się, gdy mi się coś nie uda. Lubię oglądać siebie w lustrze. Tak naprawdę jestem lepszy od większości ludzi. Nie lubię, gdy ktoś opowiada o sobie i często „wyłączam się” z rozmowy i myślę o czymś innym. Nie potrafię budować bliskich relacji z innymi. Gdy ktoś opowiada mi o swoich przeżyciach, często mówię jak to wyglądało u mnie. Rzadko odczuwam poczucie winy. Mam potrzebę bycia ciągle docenianym. Czuję się zbyt mało doceniony. Dobieram takich znajomych, którzy zasługują na moją przyjaźń. Nie cierpię krytyki. Zrywam relacje, w których czuję się zbytnio ograniczony Zobacz także: Osobowość dyssocjalna (psychopatia) - przyczyny, objawy, leczenie Gdy na minimum 10 pytań odpowiedziało się twierdząco, może to wskazywać na rys narcystyczny. W takim wypadku warto spotkać się z psychoterapeutą, który może pomóc zmniejszyć i złagodzić ten stan. Zobacz także: Osobowość schizoidalna - przyczyny, objawy i leczenie zaburzenia Osobowość narcystyczna w związku Narcyzi na początku są pociągający, dominujący i pewni siebie. Wiele kobiet jest zafascynowanych nimi na wstępie relacji, więc mają wiele partnerek. Z biegiem czasu narcyz będzie domagał się dowodów miłości. Cały związek będzie się kręcił wokół niego. Najczęściej ludzie z osobowością narcystyczną szukają sobie partnerek, które zapomną o swoich potrzebach, spełniając tylko ich zachcianki. Żona (lub mąż) narcyza będzie się użalać na swoim losem, jednak nie będzie mieć odwagi, aby skończyć ten toksyczny związek. Pewne jest natomiast, że sytuacja z jego strony się nie zmieni. Narcyz podczas terapii na początku będzie idealizował terapeutę, a z biegiem czasu zauważy, że nic mu to nie daje i zrezygnuje z niej. Dlatego najczęściej najlepszą radą dla partnera narcyza jest jak najszybsze zerwanie relacji. Zobacz film: Depresja jako problem społeczny. Źródło: Dzień Dobry TVN Czy artykuł okazał się pomocny?
AkO3w. 489 302 10 288 0 176 155 414 156

czy narcyz wie że jest narcyzem