Niedoczynność tarczycy u dzieci to stan, w którym gruczoł tarczowy nie wytwarza wystarczającej ilości hormonów: trijodotyroniny i tyroksyny. Choroba może być wrodzona lub nabyta. Objawy niedoczynności tarczycy u dzieci to najczęściej: nadmierne zmęczenie, przyrost masy ciała, zaparcia, zahamowanie wzrostu. Jak wygląda diagnostyka i leczenie niedoczynności tarczycy u noworodków, niemowląt i starszych dzieci? Niedoczynność tarczycy u dzieci – charakterystyka schorzenia Niedoczynność tarczycy objawia się obniżonym stężeniem hormonów trijodotyroniny i tyroksyny, których produkcja i wydzielanie regulowane są przez oś podwzgórze-przysadka-tarczyca. Hormony tarczycy odgrywają istotną rolę już w życiu płodowym, biorąc udział w prawidłowym rozwoju i wzroście płodu oraz regulując metabolizm i dojrzewanie komórek na wczesnym etapie życia. Płód zaczyna produkować hormony tarczycowe między 10-12 tygodniem życia, a między 27-28 tygodniem ich stężenie jest ustabilizowane. Wcześniej (w kluczowym okresie rozwoju mózgu dziecka) są one w głównej mierze dostarczane przez łożysko od matki. Z tego powodu bardzo ważne jest odpowiednio wczesne leczenie i kontrola zaburzeń hormonalnych u kobiet ciężarnych z niedoczynnością tarczycy. Hormony tarczycy biorą udział w procesach wzrastania – działają korzystnie na wydzielanie hormonu wzrostu, proliferację komórek kości, zwiększają działanie czynników prowzrostowych na chrząstkę. Regulują także metabolizm oraz termogenezę, czyli utrzymanie odpowiedniej ciepłoty ciała, a także wpływają na procesy dojrzewania płciowego. Niedoczynność tarczycy u dzieci – przyczyny Przyczyny niedoczynności tarczycy u dzieci to: zaburzenia rozwojowe – aplazja (brak) tarczycy, hipoplazja, ektopia; zaburzenia genetyczne w produkcji, transporcie i metabolizmie tyroksyny; niedoczynność spowodowana przeciwciałami matki; obwodowa oporność na hormony tarczycy; niedobór jodu; nadmiar jodu (środki kontrastowe, amiodaron, tyreostatyki przyjmowane przez matkę w ciąży); niedoczynność przysadki (uszkodzenie, niedorozwój przysadki, genetycznie uwarunkowana niedoczynność); zaburzenia funkcji podwzgórza – uraz, zakażenie, zaburzenia rozwoju, wady ośrodkowego układu nerwowego; choroby autoimmunologiczne (choroba Hashimoto), zapalenia tarczycy wirusowe, bakteryjne; uraz tarczycy. Polecane dla Ciebie saszetki, odporność zł zestaw, saszetki, żelki, odporność zł tabletka, odporność, niedobór minerałów zł kapsułki, odporność zł Niedoczynność tarczycy u dzieci – objawy Niedoczynność tarczycy u noworodka Wrodzona niedoczynność tarczycy występuje u nowonarodzonych dzieci z częstością 1:3000-4000 tysiące urodzeń rocznie. W Polsce, dzięki przesiewowym badaniom noworodków, większość chorych dzieci jest diagnozowana we wczesnym okresie choroby i szybkie wdrożenie leczenia zapobiega znacznemu opóźnieniu i upośledzeniu psychorozwojowemu (tzw. kretynizm). We wczesnym etapie życia objawy mogą być znikome i ujawniać się dopiero po pewnym czasie, ze względu na działanie odmatczynej tyroksyny transportowanej przez łożysko (25-50% zapotrzebowania płodu). W wywiadzie okołoporodowym na zaburzenia tarczycy może wskazywać: ciąża przenoszona, słabe ruchy płodu w trakcie ciąży, wolna akcja porodowa. Noworodek z niedoczynnością tarczycy charakteryzuje się ospałością, obniżonym napięciem mięśniowym, ma problemy z ssaniem i zaparcia (co przejawiać się może opóźnionym oddaniem smółki), innym objawem może być przedłużająca się żółtaczka, przesuszona skóra, obniżona ciepłota ciała. Czasami może występować hipoglikemia, cechy dysmorfii (hiperteloryzm, obrzęk powiek, krótka szyja z niską linią owłosienia głowy, szerokie dłonie z krótkimi palcami, mikropenis). Niedoczynność tarczycy u niemowlaka Niemowlę z niedoczynnością tarczycy, tak jak w przypadku noworodka, jest senne, mniej reaktywne, niechętnie ssie pokarm, ma obniżone łaknienie. Może występować opóźnione zarastanie tylnego ciemiączka (standardowo zarasta między 6-16 tygodniem życia), opóźnione ząbkowanie, przepuklina pępkowa, przerośnięty język, ochrypły głos, zmniejszona siła mięśniowa, bradykardia, pogorszenie słuchu, gorszy rozwój psychoruchowy i zaburzenia wzrastania (późniejsze osiąganie tzw. kamieni milowych). Niedoczynność tarczycy u starszych dzieci Typowe objawy niedoczynności tarczycy u dzieci to: uczucie zimna, bradykardia, nadwaga, pogorszenie pamięci i koncentracji, senność, zmęczenie, osłabienie siły mięśniowej, zaparcia, łamliwe, suche włosy, łuszcząca się skóra, obrzęk śluzakowaty w obrębie twarzy. Często w przebiegu choroby Hashimoto pierwszym objawem u dzieci jest niedobór wzrostu. U nastolatków hipotyreoza może objawiać się opóźnieniem dojrzewania, a w przypadku ciężkiej niedoczynności pierwotnej – przedwczesnym wystąpieniem pokwitania (TSH w swojej budowie podobne jest do FSH i może wpływać na jego receptory, wywołując wzrost hormonów płciowych). Niedoczynność tarczycy u dzieci – diagnostyka. Jaki powinien być poziom TSH u dzieci? W niedoczynności pierwotnej tarczycy TSH będzie podwyższone, a hormony fT3 i fT4 obniżone (w przypadku subklinicznej niedoczynności fT4 będzie blisko dolnej granicy normy). We wtórnej niedoczynności tarczycy TSH i hormony będą obniżone. Zakres norm TSH oraz wolnej tyroksyny i trijodotyroniny różni się w zależności od wieku dziecka. Tuż po narodzinach ze względu na zwiększone zapotrzebowanie na energię następuje wyrzut TSH do krwi, które osiąga w 30-60 minucie życia poziom 60-80 mIU/l, spadając w ciągu 24 godzin do poziomu ok 20 mIU/l. Podwyższone stężenie TSH (6-10 mIU/l) utrzymuje się do ok. 1 tygodnia życia noworodka, a między 1-4 tygodniem życia osiąga wartość 0,9-7,7 mIU/l. Poziom fT4 w tym okresie wynosi 7-16ug/ml. W wieku 5 lat TSH powinno mieścić się między 0,4-6,0 mIU/l, a w 14 0,4-5,0 mIU/l. Przesiewowe badanie noworodków w kierunku wrodzonej niedoczynności tarczycy wykonuje się optymalnie między 4-5 dniem życia, najwcześniej po 48 h od narodzin. Z pięty pobrana jest krew na bibułę i oznaczany jest poziom TSH. Wynik prawidłowy to <12 mIU/l. Niedoczynność tarczycy u dzieci – leczenie Leczenie niedoczynności tarczycy pacjentów pediatrycznych polega na suplementacji syntetyczną tyroksyną (T4). U dzieci do 3 roku życia należy włączyć terapię jak najszybciej. Lek podaje się na czczo (u młodszych dzieci między posiłkami), w jednej dawce rano, 30-60 minut przed posiłkiem. Wchłanianie tyroksyny obniżają: żelazo, wapń, leki zobojętniające pH żołądka. Dawka jest dobierana pod względem masy ciała i wieku dziecka, nasilenia objawów, wyjściowego poziomu fT4 i TSH. Leczenie przebiega pod kontrolą TSH, fT4, lekarz powinien też pamiętać o regularnej ocenie tempa wzrastania, rozwoju psychoruchowego i ocenie słuchu. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły SIDS – syndrom nagłej śmierci noworodków Śmierć łóżeczkowa oznacza nagłą śmierć na pozór zdrowego dziecka poniżej 1. roku życia podczas snu. Przyczyna zgonu maluszka nie zostaje jednoznacznie ustalona, lecz znane są czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia SIDS. W jaki sposób można zapobiec nagłej śmierci łóżeczkowej? Ochrona dziecka przed upałem – o czym warto pamiętać? Odwodnienie, potówki, poparzenia słoneczne czy udar cieplny – to konsekwencje złej ochrony dziecka w czasie upału. Co robić, aby do nich nie dopuścić? Dowiedz się więcej, jak możesz skutecznie ochronić dziecko przed upałem. Ukąszenia owadów u dzieci – objawy i pierwsza pomoc. Co stosować na ugryzione miejsca? Ukąszenia owadów, zwłaszcza w sezonie letnim, przysparzają sporo problemów, gdyż mogą wywoływać silny świąd, obrzęk w miejscu ukłucia lub nawet prowadzić do zagrażającego życiu wstrząsu anafilaktycznego u osób uczulonych na jad insektów. Jak postępować w przypadku ukąszeń owadów u dzieci? Sapka niemowlęca – czym jest? Co robić, gdy się pojawi? Sapka powstaje na skutek niedrożności nosa noworodka lub niemowlęcia i objawia się utrudnionym oddechem i męczliwością podczas karmienia. Czy jest groźna? Co robić, gdy u małego dziecka wystąpi sapka? Kiedy należy udać się do lekarza? Podpowiadamy. Zapalenie spojówek u dzieci – przyczyny, objawy, leczenie Zapalenie spojówek u dzieci może mieć kilka przyczyn. Przeważnie ma ono podłoże bakteryjne, rzadziej wirusowe, dość często występuje także alergiczne zapalenie spojówek. Objawy, które się wówczas pojawiają to przede wszystkim świąd oczu, przekrwienie spojówek, obrzęk powiek oraz śluzowa lub ropna wydzielina sklejająca rzęsy. Leczenie zapalenia spojówek u pacjentów pediatrycznych jest uzależnione od czynnika, który go wywołał i może trwać od 5 dni do nawet kilku tygodni. Wnętrostwo (niezstąpione jądro) – rodzaje, przyczyny, leczenie Wnętrostwo jest wadą rozwojową, która polega na braku jednego lub obu jąder w mosznie. Niezstąpione jądro może znajdować się np. w pachwinie lub brzuchu. Schorzenie może być groźne, ponieważ zwiększa ryzyko rozwoju nowotworów jądra. Dowiedz się więcej na temat przyczyn, objawów, diagnostyki i leczenia wnętrostwa. Siatki centylowe – czym są? Jak interpretować wyniki? Siatki centylowe są normami rozwoju dziecka i służą do oceny ich prawidłowego wzrastania. Regularne pomiary oraz nanoszenie danych na siatki centylowe zgodne z płcią i wiekiem dziecka pozwalają wykryć nieprawidłowości w rozwoju dziecka i odpowiednio wcześnie wdrożyć diagnostykę i leczenie choroby podstawowej np. niedoboru hormonu wzrostu. Syndrom zapomnianego dziecka – czy można mu zapobiec? Przypadki pozostawienia dziecka w zamkniętym samochodzie zdarzają się i zdarzyć się mogą każdemu rodzicowi lub opiekunowi – wniosek ten, choć niewiarygodny, jest jednak prawdziwy. Wyniki badań pokazują bowiem, że tak działa ludzki mózg – w pewnych okolicznościach można zapomnieć nawet o dziecku będącym z nami w samochodzie. „Zapomnieć” wskazuje, że jest to problem pamięci, a nie wynik zaniedbania, o który tak często podejrzewani są rodzice lub opiekunowie.
Tarczyca to mały gruczoł umiejscowiony na szyi. Choć niezbyt często o nim myślimy, dopóki nie zacznie nam doskwierać, ma wyjątkowo ważną funkcję i ogromny wpływ na twoje ciało. Wytwarza hormony tarczycy: tyroksynę (T4) i trójjodotyroksynę (T3). To od pracy tarczycy zależy twój metabolizm, praca serca, temperatura ciała, a nawet nastrój. Zaburzenia pracy tego gruczołu mogą
Tyjesz, choć właściwie nie wiesz, czemu. Twój głos nieco się obniżył, a czasem bez powodu pojawia się chrypka? Tracisz zapał do działania, choć wcześniej tryskałeś energią? Wyjaśniamy, jak prawidłowo rozpoznać symptomy świadczące o tym, że warto zbadać tarczycę. Problemy z nieprawidłowo działającym gruczołem tarczycy aż 7 razy częściej dotyczą kobiet niż mężczyzn. Wiele osób zupełnie nie potrafi rozpoznać, co im dolega. Nic dziwnego – większość dolegliwości bardzo łatwo zbagatelizować i zrzucić winę za ich pojawienie się na zupełnie inne czynniki. Bez regularnie wykonywanych badań kontrolnych nie da się prawidłowo ocenić, czy mamy niedoczynność lub nadczynność tego niewielkiego organu, którego wygląd często porównywany jest do... motyla (ze względu na to, że składa się z dwóch złączonych ze sobą płatów bocznych). Jak często badać tarczycę? Pracę tarczycy zlokalizowanej w przedniej części szyi pomiędzy chrząstkami krtani i tchawicy reguluje przysadka mózgowa, która produkuje hormon tyreotropowy (TSH) pobudzający gruczoł do wytwarzania trójjodotyroniny (T3) i tyroksyny (T4). Przy niedoczynności tarczycy gruczoł ten wytwarza zbyt małe ilości hormonów tyroksyny i trójjodotyroniny, przez co dochodzi do zwolnienia tempa metabolizmu i przybierania na wadze. Z kolei nadczynność tarczycy powoduje przeciwny efekt, a chorzy zaczynają szybciej chudnąć. Jeśli chcemy sprawdzić, czy nasza tarczyca działa prawidłowo, raz na 3 miesiące powinniśmy wykonać badanie TSH (przy niedoczynności tarczycy powtarza się je co 6 miesięcy), a dodatkowe informacje o funkcjonowaniu tego gruczołu uzyskamy dzięki oznaczeniu stężenia FT3 (trójjodotyroniny), FT3 (trójjodotyroniny), FT4 (tyroksyny), także raz na rok – anty-TG (przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie) i anty-TPO (przeciwciał przeciwko peroksydazie). Co 3 lata powinno się także robić USG tarczycy (lub częściej, jeśli takie będzie zalecenie endokrynologa). Niedoczynność tarczycy – jakie objawy łatwo zbagatelizować? Przyrost masy ciała – powodem tycia może być niedoczynność tarczycyGwałtowne przybieranie zbędnych kilogramów to problem, który często towarzyszy niedoczynności tarczycy. Spowolnione tempo metabolizmu i częste zaparcia powodują, że licznik kilogramów po stanięciu na wadze zaczyna systematycznie szybować w górę, a część chorych nie zdaje sobie sprawy z tego, że przyczyną ich problemów jest nieprawidłowo działająca energii, szybkie męczenie sięNie masz siły na to, by wykonywać nawet najprostsze czynności z taką werwą jak kiedyś? Łatwo się męczysz i nie masz energii, by sprostać codziennym wyzwaniom? Jeśli ten problem towarzyszy ci coraz dłużej – zbadaj zaparcia, bóle mięśni i stawówWydęty brzuch i ciągłe uczucie pełności to jeden z najczęstszych symptomów towarzyszących niedoczynności tarczycy. Niewłaściwie działający gruczoł spowalnia działanie wielu narządów – w tym jelit, a także wydłuża tempo metabolizmu. U niektórych szczególnie dotkliwe mogą być także obrzęki stawów i silne bóle mięśni, które odbierają siły do wypadanie włosówWłosy stają się matowe, tracą blask, mogą być dużo bardziej łamliwe niż wcześniej, a na dodatek niemal po każdym przeczesaniu na szczotce lub grzebyku zostają spore garści kosmyków – jeśli obserwujesz u siebie takie objawy, możesz mieć problemy z tarczycą. Zespół cieśni nadgarstka – objaw występujący u 80 proc. chorychMrowienie, drętwienie, a także ból palców lub zaburzenie czucia w obrębie rąk (a czasem nawet zanik mięśni kłębu kciuka) to konsekwencja długotrwałego ucisku na nerw pośrodkowy. Zespół cieśni nadgarstka może pojawić się z różnych powodów, ale bardzo często zdarza się u osób, które cierpią na niedoczynność tarczycy – to wynik zmian w układzie nerwowym spowodowanych tą chrypka i obniżenie głosuJeśli osoby z bliskiego otoczenia zauważą, że twój głos stał się nieco niższy niż w przeszłości, a na dodatek często masz chrypkę – nawet całkiem niepozorną – to znak, że warto zrobić kompleksowe badania tarczycy, które mogą ustalić, czy mamy niedoczynność tego gruczołu. Zaburzenia endokrynologiczne mogą być powodem tych z koncentracją, zaburzenia pamięciOsoby, które cierpią na niedoczynność tarczycy, mogą mieć problem ze skupieniem się na wykonywanych zadaniach. W miarę postępu choroby coraz trudniej jest im sprostać obowiązkom, które wcześniej nie sprawiały im żadnego kłopotu. Chorym może być trudno zapamiętywać nawet podstawowe informacje, co ma wpływ na normalne ciśnienieJednym z objawów niedoczynności tarczycy może być wolne tętno i niskie ciśnienie tętnicze. Warto zwrócić uwagę na ten symptom i dodatkowo wykonać odpowiednie badania ( TSH, dzięki którym można się przekonać, czy tarczyca działa prawidłowo).Problemy ze snem – pomimo senności w ciągu dniaOsoby, które cierpią na niedoczynność tarczycy, w ciągu dnia mogą wydawać się ospałe i brakuje im energii do działania. Z kolei nocą wielu z nich może mieć problem z zasypianiem lub walczyć z bezsennością. Skóra sucha i... zmiana rysów twarzyObrzęk powiek, nieco zmienione rysy twarzy, czasami przesuszona skóra twarzy, a także wyraźna szorstkość skóry na kolanach i łokciach to jedne z objawów, które mogą wskazywać na niedoczynność miesiączkowaniaProblemy z menstruacją, zaburzenia libido, a nierzadko także niepłodność – to objawy, które pojawiają się przy niedoczynności uczucie zimnaChorzy na niedoczynność tarczycy często skarżą się, że jest im zimno – to wynik tego, że spada u nich tempo metabolizmu, a funkcjonowanie różnych narządów przestaje działać prawidłowo. Zwolnienie dotyczy też procesu produkcji ciepła, przez co nawet w upały niektórzy wcale nie pocą się nadmiernie – mogą mieć zimne dłonie lub język (makroglozja), paradontoza i krwawiące dziąsłaNiedoczynność tarczycy może powodować szereg problemów w obrębie jamy ustnej. Jedną z nich jest tzw. makroglozja, czyli wyraźnie powiększony, nieproporcjonalnie duży język, który może samoistnie wysuwać się z jamy gębowej (czasem język może stawać się piekący). U chorych zwykle rozwija się także paradontoza i mają problem z krwawiącymi długotrwałe obniżenie nastrojuOsoby cierpiące na niedoczynność tarczycy nie tryskają energią, mogą czuć wyraźne obniżenie nastroju lub wydają się zmęczeni nawet wtedy, kiedy teoretycznie powinni być wypoczęci. Zaburzenia endokrynologiczne doprowadzają u takich pacjentów do objawów, które często mogą być kojarzone z potliwościChłodnej, suchej i bladej skórze osób cierpiących na niedoczynność tarczycy może także towarzyszyć wyraźny spadek potliwości. Chorzy tracą energię do działania i przestają się pocić z taką intensywnością, jak kiedyś. To jeden z nieco mniej znanych objawów, które mogą wskazywać na konieczność zbadania tarczycy. Czytaj też:Bąble po ugryzieniu - domowe sposoby na ukąszeniaCzytaj też:„Biała skóra jest zawsze punktem odniesienia”. Angelina Jolie opowiedziała o rasizmie w medycynie Źródło: Zdrowie
Czy schemat szczepienia przeciwko HPV rozpoczęty preparatem 2- lub 4-walentnym można dokończyć 9-walentnym? Szczepienie uchodźców z Ukrainy - kompendium dla personelu medycznego Materiały informacyjne w j. ukraińskim dot. szczepień ochronnych
Szczepionkę na COVID-19 należy przyjąć, gdy nie jest się zakażonym SARS-CoV-2. Ile jednak trzeba odczekać już po zakażeniu? Do szczepienia na COVID-19 powinna przystąpić osoba, która w danej chwili nie jest jest zakażona SARS-CoV-2. Co jednak robić, gdy zakażenie ma się już za sobą lub gdy choroba „dopadnie” nas między jedną a drugą dawką szczepienia? Czy możesz się zaszczepić, jeśli miałeś COVID-19 w ciągu ostatniego roku? Jak zaznacza w rozmowie z CNN dr Leana Wen, przechorowanie COVID-19 w ciągu ostatnich miesięcy nie stanowi przeszkody do przyjęcia szczepienia. Wręcz przeciwnie – szczepionkę warto przyjąć, ponieważ do dzisiaj nie wiadomo z całą pewnością, jak długo utrzymuje się naturalna odporność organizmu po przejściu COVID-19. Szczepionka daje za to ochronę lepszą i dłuższą. Wiadomo już też, że szczepionki Pfizer/BioNTech i Moderna zapewniają co najmniej 6 miesięczną odporność na COVID-19. Jako że preparaty zostały wprowadzone na rynek niedawno, nie wiadomo, jak długo tę odporność będą zapewniać, ale przewiduje się, że znacznie dłużej niż przez 6 miesięcy. Czy mogę przyjąć szczepionkę, jeśli niedawno zachorowałem na COVID-19? Jak zaznacza dr Wen, trudno podać konkretną liczbę dni, po której można by spokojnie udać się na szczepienie. Przede wszystkim warto obserwować, czy objawy ustąpiły i koniecznie odczekać ustaloną odgórnie liczbę dni, jakie trzeba przeczekać na kwarantannie. Czy mogę przyjąć drugą dawkę szczepionki, jeśli zachorowałem po pierwszej? Takie przypadki również się zdarzają. Ekspetka CNN w tym wypadku zaleca, by zaczekać z przyjęciem drugiej dawki szczepionki do czasu ustania objawów choroby. Tym bardziej, że układ odpornościowy jest już wzmocniony po pierwszej dawce i w momencie walki z zakażeniem nie potrzebuje natychmiastowego dodatkowego wzmocnienia. Czytaj też:Rejestracja na szczepienia przeciwko COVID-19. Jak to zrobić? [Poradnik]
Tyreoglobulina jest używana jako marker nowotworowy przy raku tarczycy. Markery nowotworowe służą głównie do oceniania skuteczności leczenia nowotworów, a także dzięki nim możliwa jest diagnoza nawrotów choroby nowotworowej. Ponadto oznaczenie stężenia tyreoglobuliny może służyć określeniu przyczyny nadczynności tarczycy.
Fot: royaltystockphoto / Szczepionka przeciw tężcowi wstrzykiwana jest podskórnie. Jej głównym składnikiem jest toksoid tężcowy (T). Jej podanie powinno zostać poprzedzone badaniem lekarskim i dokładnym wywiadem. Osoba zaszczepiona powinna pozostać przez 30 minut pod obserwacją lekarza. Szczepionka przeciwtężcowa chroni przed zakażeniem spowodowanym zabrudzeniem rany ziemią, w której znajdują się przetrwalniki laseczek tężca. Po podaniu szczepionki organizm wytwarza przeciwciała i rozwija mechanizm pamięci immunologicznej chroniący przed zachorowaniem po ponownym zetknięciu z tężcem. W jaki sposób podawana jest szczepionka przeciwtężcowa? Jedna dawka szczepionki przeciw tężcowi to 0,5 ml. Należy ją wstrzykiwać głęboko podskórnie, najlepiej w mięsień naramienny lub przednio-boczną część uda. Nie wolno jej podawać dożylnie, dlatego przed wstrzyknięciem trzeba się upewnić, czy igła nie została wprowadzona do naczynia krwionośnego. Zobacz też: Co to jest DTP? Powikłania po szczepieniu przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi Zobacz film: Kiedy zaszczepić się przeciwko tężcowi. Źródło: 36,6 Czy szczepionka przeciw tężcowi powoduje skutki uboczne? Szczepionka może powodować działania niepożądane. Występują one jednak bardzo rzadko. Osobom zaszczepionym najczęściej doskwiera: odczyn ogólny - charakteryzujący się złym samopoczuciem, bólem głowy, podwyższoną temperaturą ciała, dreszczami i nadpotliwością; objawy mogą się utrzymywać 24-48 godzin; odczyn miejscowy - charakteryzujący się zaczerwienieniem, bolesnością, obrzękiem i swędzeniem w miejscu wstrzyknięcia. Zobacz też: Szczepionka dla dziecka 6w1 - korzyści Po szczepieniu pojawić się mogą także: objawy nadwrażliwości ze strony układu pokarmowego, zaburzenia krwi i układu chłonnego, jak trombocytopenia, zaburzenia nerek i dróg moczowych, szczególnie niewydolność nerek, zaburzenia centralnego i obwodowego układu nerwowego, podskórne guzki, czyli ziarniniaki, przekształcające się niekiedy w aseptyczne ropnie. Dla kogo wskazana jest szczepionka przeciwtężcowa? Szczepionka stosowana jest do czynnego uodpornienia dzieci, młodzieży i dorosłych w ramach: Programu Szczepień Ochronnych, gdy występują przeciwwskazania do podawania szczepionek, które zawierają antygeny DTP, DT oraz Td, a także jako dawka przypominająca, profilaktyki czynno-biernej tężca w przypadkach ran zanieczyszczonych i z dużym prawdopodobieństwem obecności Clostridium tetani, ochrony nieszczepionych wcześniej ciężarnych kobiet, które obawiają się, że poród może zostać przeprowadzonych w niehigienicznych warunkach. Zalecana jest także osobom z niedoborami immunologicznymi, we wstrząsie, z dużą utratą krwi, poddanym promieniowaniu radioaktywnemu, leczonym hormonami kory nadnerczy i cytostatykami, silnie wyniszczonym lub osłabionym. Szczepionka przeciwtężcowa - przeciwwskazania do stosowania Nie należy stosować szczepionki w sytuacji, gdy: stwierdzono nadwrażliwość na substancję czynną lub na którykolwiek z pozostałych składników preparatu, po poprzednim podaniu szczepionki wystąpiła trombocytopenia lub objawy neurologiczne, występują choroby przewlekłe w okresie zaostrzenia, występują ostre stany chorobowe przebiegające z gorączką, istnieje podejrzenie infekcji (innej niż tężec) w okresie inkubacji. Zobacz film: Szczepienie dzieci - fakty i mity. Źródło: 36,6 Kalendarz szczepienia przeciw tężcowi Zgodnie z obowiązkowym Programem Szczepień Ochronnych szczepionką przeciw tężcowi objęte jest każde dziecko. Preparat powinny też przyjąć osoby dorosłe, które w przeszłości nie były szczepione lub nie zostało to udokumentowane. Pełen cykl obejmuje trzy dawki pierwotne oraz dawki uzupełniające. Pierwsze dwie podaje się w odstępie 4-6 tygodni. Trzecią wstrzykuje się po upływie 6-12 miesięcy. Zapewnia ona odporność, która utrzymuje się od 5 do 10 lat. Szczepienie przypominające polega na podaniu dawki po upływie 10 lat. Zapewnia ono długotrwałą ochronę przed tężcem. Kobietom ciężarnym, które nie były szczepione albo zostały poddane niepełnemu cyklowi podstawowemu, preparat podaje się w drugim trymestrze, jeśli zachodzi ryzyko urodzenia dziecka w niehigienicznych warunkach. Jeśli przyszła matka otrzymała 1-2 dawki przed zapłodnieniem, powinna je uzupełnić w trakcie ciąży. Natomiast jeśli podstawowe szczepienie miało miejsce ponad 10 lat przed ciążą, należy podać dawkę przypominającą w drugim trymestrze. Szczepienia przeciw tężcowi po zranieniu W postępowaniu z osobami zranionymi należy uwzględnić ich stan, czas, jaki upłynął od poprzednich szczepień i stopień ryzyka zachorowania na tężec (zależy od rodzaju obrażenia). Dawkowanie szczepionki w przypadku zranienia wygląda następująco: do 5 lat od szczepienia można zrezygnować z podania dawki przypominającej, zakładając, że w tym czasie utrzymuje się ochronny poziom przeciwciał, osoby zranione w ciągu 5-10 lat od ostatniej szczepionki powinny otrzymać dawkę przypominającą, powyżej 10 lat od szczepienia stosuje się profilaktykę czynno-bierną - podaje się dawkę szczepionki, a 30 minut później dodatkowo surowicę przeciwtężcową (dotyczy szczególnie osób z ranami wysokiego ryzyka zakażenia), osoby nieszczepione przeciwko tężcowi, o niekompletnym szczepieniu czy niepewnej historii szczepienia powinny otrzymać trzy dawki. Zobacz film: Szczepienie dzieci. Tak czy nie? Źródło: Stylowy Magazyn Czy artykuł okazał się pomocny?
Post i choroby tarczycy mogą być kompatybilne, jeśli tylko wszystko zostanie wykonane prawidłowo. Tarczyca jest jednym z gruczołów tworzących układ hormonalny. Gruczoły układu hormonalnego wytwarzają i magazynują hormony i uwalniają je do krwioobiegu. Hormony przemieszczają się następnie przez ciało i kierują aktywnością
W Polsce szczepienia przeciwko Covid 19 rozpoczęły się 27 grudnia 2020r. Jako pierwsi zostali zaszczepieni medycy i pracownicy ochrony zdrowia. Proces szczepień jest podzielony na etapy wskazane w Narodowym Programie Szczepień. Stopniowo szczepionka przeciw COVID-19 będzie udostępniana kolejnym grupom wiekowym i zawodowym. Wiele osób podejmując decyzję o zaszczepieniu się szuka odpowiedzi na pytania o istnienie przeciwwskazań do szczepienia np. czy osoby chore na nowotwory i choroby hematologiczne będą mogły się zaszczepić? Czy osoba chora na przewlekłe zapalenie tarczycy - chorobę Hashimoto, też będzie mogła to zrobić? Każda osoba przed szczepieniem na koronawirusa poddawana jest lekarskiemu badaniu kwalifikacyjnemu, podobnemu do tego, jakie ma miejsce przed każdym szczepieniem. Przeprowadzający badanie lekarz sprawdza w jej trakcie to, czy pacjent jest aktualnie zdrowy. Szczepienia nie wykonuje się bowiem w trakcie aktywnej ostrej choroby przebiegającej z wysoką gorączką. Występowanie łagodnej infekcji i (lub) niewielkiej gorączki nie powinno prowadzić do przesunięcia szczepienia. Ponieważ po przyjęciu szczepionki zgłaszano przypadki zdarzeń anafilaktycznych, zalecane jest, by w punkcie szczepień były łatwo dostępne odpowiednie metody leczenia i monitorowania w razie wystąpienia reakcji anafilaktycznej po podaniu szczepionki. Po zastrzyku zaleca się zaś ścisłą obserwację pacjenta przez co najmniej kwadrans - w tym czasie pacjent nie powinien opuszczać punktu szczepień. Drugiej dawki nie należy podawać osobom, u których po pierwszej dawce wystąpiła reakcja anafilaktyczna. W związku ze szczepieniem mogą wystąpić reakcje związane z lękiem, w tym omdlenia, hiperwentylacja lub reakcje związane ze stresem - to psychogenna reakcja na wstrzyknięcie z użyciem igły. Podobnie jak w przypadku innych szczepionek i zastrzyków domięśniowych szczepionkę - ze względu na ryzyko krwawienia lub siniaków - należy podawać z zachowaniem środków ostrożności osobom przyjmującym leki przeciwzakrzepowe lub z małopłytkowością albo innymi zaburzeniami krzepnięcia krwi (np. hemofilią). Zgodnie z Narodowym Programem Szczepień przeciw COVID-19 choroby płuc, a także POCHP nie są przeciwskazaniem do szczepienia przeciw COVID-19. Przeciwwskazaniem do szczepień przeciw COVID-19 jest reakcja anafilaktyczna po podaniu szczepionki przeciw COVID-19 oraz ciężka reakcja alergiczna na substancję czynną lub inny składnik szczepionki. Podanie szczepionki należy odroczyć w przypadku wystąpienia ostrego przebiegu choroby zakaźnej z gorączką. Według stanu na r. w rekomendacjach Komitetów Doradczych ds. Szczepień w Wielkiej Brytanii, Kanadzie oraz Stanach Zjednoczonych, gdzie dopuszczono do realizacji programu szczepień przeciw COVID-19 szczepionkę mRNA firmy Pfizer/BioNTech, wskazano że nie zaleca się szczepienia w trakcie leczenia immunosupresyjnego, z uwagi na to, że nie prowadzono badań klinicznych w tej grupie pacjentów. Ostatecznie do szczepień kwalifikuje lekarz na podstawie indywidualnej oceny stanu zdrowia pacjenta. Podsumowując prezentujemy odpowiedzi na pytania związane z kwestiami medycznymi szczepień przeciwko Covid-19, zawarte na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia. Czy szczepionkę będą mogli przyjmować pacjenci onkologiczni, poddawani np. chemioterapii? Oni są przecież w grupie podwyższonego ryzyka. Pacjenci onkologiczni znajdują się w grupie ryzyka i będą mogli przyjmować szczepionkę, jednak optymalny czas szczepienia należy skonsultować z lekarzem kwalifikującym do szczepienia. Czy szczepionki będą podawane starszym osobom z chorobami przewlekłymi? Tak, osoby starsze z chorobami przewlekłymi należą do grupy ryzyka zachorowania na COVID-19, dlatego będą miały możliwość zaszczepienia w pierwszej kolejności. Miałem operację. Ile muszę odczekać, żeby się zaszczepić? Nie ma wymagań dotyczących wymaganego odstępu czasu pomiędzy operacją a szczepieniem. Szczepienie można wykonać, jeżeli nie występują objawy choroby z gorączką. Decyzję podejmuje osoba kwalifikująca do szczepienia na podstawie wywiadu i badania. Czy choroby płuc są przeciwwskazaniem do szczepień? Choroby płuc, a także POCHP nie są przeciwskazaniem do szczepienia przeciw COVID-19. Czy osoby uczulone mogę przyjmować szczepienia? Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi szczepień, przeciwwskazaniem do szczepienia jest reakcja anafilaktyczna po podaniu szczepionki przeciw COVID-19 oraz ciężka reakcja alergiczna na substancję czynną lub inny składnik szczepionki. Ostatecznie do szczepień kwalifikuje lekarz na podstawie indywidualnej oceny stanu zdrowia pacjenta. Jakie choroby przewlekłe wykluczają podanie szczepionki? Bezpieczeństwo i skuteczność szczepionek przeciw COVID-19, w tym również w grupach ryzyka osób z chorobami przewlekłymi, są potwierdzone w badaniach klinicznych prowadzonych w licznych grupach uczestników. Lista chorób przewlekłych, które nie są przeciwskazaniem do szczepienia przeciw COVID-19 została zarekomendowana przez Radę Medyczną i będzie mogła podlegać aktualizacji wraz z pojawiającymi się nowymi dowodami naukowymi oraz informacjami instytucji oceniających i dopuszczających na rynek szczepionki przeciwko COVID-19. Lista chorób współistniejących obejmuje: przewlekłe choroby nerek, deficyty neurologiczne (np. demencja), choroby płuc, choroby nowotworowe, cukrzycę, POChP, choroby naczyń mózgowych, nadciśnienie tętnicze, niedobory odporności, choroby układu sercowo-naczyniowego, przewlekłe choroby wątroby, otyłość, choroby związane z uzależnieniem od nikotyny, astma oskrzelowa, talasemia, mukowiscydoza, anemia sierpowata. Pacjenci, u których występują ww. choroby, mogą zgłosić się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej z prośbą o wystawienie e-skierowania niezależnie od grupy wiekowej, w jakiej się znajdują. Czy złe wyniki badań krwi (np. stwierdzona anemia) wykluczają możliwość szczepień? Nie, anemia nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia przeciw COVID-19. Czy to, że biorę stale leki (serce, cholesterol itd.) nie jest przeciwwskazaniem (może jakiś lek/grupa leków zawiera składnik, który stanowiłby niebezpieczne połączenie ze składem szczepionki na COVID-19)? Nie, przyjmowanie systematyczne leków z powodu chorób przewlekłych nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia. Zachęcamy do odwiedzania stron internetowych Ministerstwa Zdrowia, Głównego Inspektora Sanitarnego oraz Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego -Państwowego Zakładu Higieny: „ „zaszczep w sobie chęć szczepienia”.
MONwU. 493 33 314 240 51 491 206 454 409
choroby tarczycy a szczepienia
